به موازات مهاجرت عدالت خواهان به قم، عدّه اي در باغ سفارت انگليس گرد آمدند و به بسَت نشستند. سنت (بست نشيني) و تحصّن که از ديرگاه در ايران معمول بود، بيشتر در مساجد و زيارتگاه ها و اماکني صورت مي گرفت که مورد احترام مردم قرار داشت و با باورهاي ديني آنها سازگار بود. مشروطه خواهان، بدون پناهندگي به سفارت انگلستان، ميتوانستند به خواسته هاي خود دست يابند. دولت انگلستان بر خلاف دولت روسيه که از دربار حمايت مي کرد، به ظاهر پشتيبان نهضت مشروطه بود. انگلستان، براي نيل به مقاصد و منافع استعماري اش اين سياست را در پيش گرفته بود. امّا کساني که از سياست پيچيده استعمار انگلستان درک روشني نداشتند و نسبت به غرض هاي بيگانگان غافل بودند، از تجربه جنبش تنباکو، درس و عبرت لازم را نگرفتند. از اين رو، سفارت انگلستان در تهران که آرزويي جز اخراج طرفداران روسيه را از دربار نداشت، عدهاي از عاملهاي شناخته شده خود را در بين آزادي خواهان وارد و مردم را به تحصن در سفارت خانه تشويق کرد.
تهیه کننده: ماندانا فرهمند